Bizim kuşağımız en azından büyük çoğunluğumuz politikayı idealler birliği olarak algıladı ve öyle benimseyip uyguladı.
Bizim algımızda toplumun çıkarları ön planda bireyin çıkarları ise arka plandaydı. Hatta bireyin çıkarlarının toplumsal çıkarlar içinde erimiş olduğunu söylersek yanılmamış oluruz. Bu algının reel yaşamın gerçekliğinde ne kadar gerçekçi olduğunu tanımlamak bir dönemin sonuçlarını gözlemledikten sonra zor olsa gerek. Ama algımızın doğruluğuna bu günde o günkü gibi inanıyorum.
Politikanın etkinliğinin en yoğun olduğu dönemler olan bir seçim döneminden geçmekteyiz. Bu dönemlerde toplumun her kesimi sorunlarını ve sorunların çözümüyle ilgili beklentisini ve algısını yansıtmaya çalışır. Bundan doğal bir hak olamaz. Toplumsal gruplarda bu dönemlerde bu doğal haklarını etkin bir biçimde kullanmaya çalışır.
Politik örgütlenmelerde (partiler veya gruplar) bu algılara hitap ederek sorunların çözümüne talip olurlar. Seçimlerin yapılmaya başlandığı bir yüzyıldan beri böyle bir sistem oluşmuş durumda.
Sonuçlara baktığımızda, bu süreç içinde onlarca seçim ve binlerce seçilen olmasına rağmen, sorunların çözümüne talip olan politikacıların vaatleri ile toplumsal katmaların beklentileri arasındaki orantıda bir orantısızlık oluşmuştur. Sorunlara (Kültürel-Ekonomik-Politik) çözüm iddiasında olan politikacılar sorunları çözmek bir yana her geçen gün eski sorunlar devam etmesine rağmen yenileri eklenmiştir.
Toplumsal katmanların sorunlarını çözmede başarılı olmayan politikacılar kendi sorunlarını çözmede daha maharetli olduklarını rahatlıkla gözlemlemekteyiz. Hatta sorunlardan mustarip bir kişi politikaya atıldığında sorunlarının da kısa sürede bir çırpıda çözüldüğüne şahit olmaktayız. Örneğin; yüksek bir maaşa sahip oluyor, 4-5 yılda emekli oluyor, dokunulmazlık kazanıyor, idarede etkin bir konum kazanıyor ve akçalı işlerde avantajlı duruma gelebiliyor vb.
Durum böyle olunca seçimlerde aday adaylığına yüzbinlerle ifade edilebilecek astronomik bir talep ortaya çıkıyor. Hatta aday olabilmek için ve seçim masraflarıyla ilgili masraflar astronomik rakamlarla ifade ediliyor. Oysa alacakları maaşların toplamı bu rakamların yüzde onu bile değildir. Peki, bu kıyaslamayla bu adayların hangi sorunları çözme niyetinde olduklarını hiç sorguladık mı?
Sistemini yakından tanıdığım bir ülke olan İsviçre’den örnekler vererek yazımın sonunda okuyucuya bir soru sormak istiyorum.
İsviçre de Milletvekilleri, Milis milletvekilliği olarak tabir edilen bir konuma sahiptirler tahsis edilmiş bir maaşları yoktur. Ancak talep etmeleri durumunda hizmetleri karşılığında bir maaş ödenir. Parlamento kürsüsü dışında bir dokunulmazlıkları veya ayrıcalıkları yoktur. Memurların veya bürokratların amirleri değillerdir. Onlara emir veremez veya onlar hakkında bir tasarrufta bulunamazlar. İhale ve kadro hususları parlamento veya parlamenterler tarafından değil ilgili birimler tarafından yürütülür. Politikacıların bir tasarrufu söz konusu değildir. Onların ve yakınlarının emeklilik işlemleri normal vatandaşlarla aynıdır. Parlamento ve milletvekilleri parlamento kürsüsü hariç tüm uygulamaları yargının mutlak denetimine açıktır.
Belediyelerde ise, belediye başkanları bir maaş alırlar. Ama diğer tüm özlük hakları normal vatandaşlarınkiyle aynıdır. Encümenler ise milis milletvekilliği statüsündedir. Herhangi bir maaşları yoktur. Seçilmişlerin normal vatandaşlardan farkı çok sıkı bir mali denetimle izlenmeleridir. Belediye başkanı, encümen üyesi veya milletvekili olupta bu yoldan zenginleşen politikacı söylentileri yoktur.
Gelelim yukarda soracağımı belirttiğim soruya hiçbir etki altında kalmadan kendi kendinize cevap verebilir misiniz?
Kısaca belirttiğim koşulların aynısını ülkemizde uygularsak, bu günkü koşullarda aday olmaya çalışan yüzbinlerden kaç kişi adaylığa başvurup astronomik rakamlarla ifade edilen seçim çalışmaları yapar?
Bu soruyu saygıdeğer adaylarımıza da sormak istiyorum. Bu koşullarda kaçınız aday olursunuz?
İdeallerin şekillendirdiği politik günler dileğiyle.
Mim Yavuz Binbay
Haber Linkleri :
http://www.siirtnews.com/yazar-152-politika_bir_hizmet_araci_olmalidir.html
http://www.diyarbakiryenigun.com/politika-bir-hizmet-araci-olmalidir.html